Binnen het islamitische geloof van de soennitische Islam bevindt zich een kleine en
Hervormende stroming. Deze stroming noemt zichzelf de Ahmadiyya-moslimgemeenschap en leeft naar de slogan van de gemeenschap, bedacht door de tweede opvolger van de stichter. De slogan luidt als volgt: liefde voor iedereen, haat voor niemand. Mensen van deze gemeenschap worden in landen als Pakistan nog steeds vervolgd. Dit wordt gedaan omdat zij worden gezien als ‘ongelovige’ door andere moslims. In Nederland telt de gemeenschap circa 1500 aanhangers en buiten Nederland enkele tientallen miljoenen.
Oprichting
De internationaal snelgroeiende stroming is in 1889 opgericht door Mirza Ghulam Ahmad in het dorp Qadian in India. Mirza Ghulam Ahmad verklaarde op basis van goddelijke openbaringen dat hij de Beloofde Messias en Mahdi zou zijn wiens komst was voorspeld door de Heilige Profeet Mohammed. Mohammed had namelijk voorspeld dat ver in de toekomst in de laatste dagen, de naam van de islam nog zou bestaan. Maar dat het geloof niet meer zou worden gepraktiseerd. Vervolgens zou er een Messias komen die de islam weer zou doen herleven.
Verschil
Muzfar Arain is secretaris van de Ahmadiyya gemeenschap in Nederland. “Onze gemeenschap in Nederland telt 1700 leden. Het gaat in onze gemeenschap vooral om broederschap, iedereen is hier welkom.” Robina Joemmanbaks, persvoorlichtster van de Ahmadiyya-moslimgemeenschap Nederland, is het grote verschil tussen de islam en de stroming van de Ahmadiyya- moslimgemeenschap dat de Ahmadiyya gemeenschap zegt dat de stichter van hun geloof
(Mirza Ghulam Ahmad) ook een profeet is voor hun gemeenschap. Robina: “Hij kreeg namelijk ook visioenen en dromen, daarnaast deed hij voorspellingen.” De andere stromingen zeggen juist dat na de profeet Mohammed er geen andere profeet meer mogen komen. Persvoorlichter Robina Joemmanbaks zegt hierover: “Wat zij vergeten zijn is dat wij wel denken dat Mohammed de belangrijkste profeet is, hij is ook de wetgevende profeet. Wij geloven dat er in de loop van eeuwen allerlei toevoegingen zijn bijgekomen, die het geloof beschadigen.”
De Ahmadiyya-moslimgemeenschap gelooft in een hele vrede liggende Jihad. Jihad betekent inspanning verrichten voor de Islam. In de Ahmadiyya gemeenschap doen ze dit met de zogenaamde ‘pen.’ Met argumenten en het schrijven van artikelen proberen zij de islam te verdedigen. Verder hebben zij dezelfde koran, geloofspunten en zuilen als de meest voorkomende islamitische stroming van de islam. Robina Joemmanbaks vindt het jammer dat een klein groepje van de moslims zich door extreme ideeën laat leiden. “Dat brengt de islam veel schade toe. Wij geloven in vrede en respect. Islam is afgeleid van Salam (Vrede) en dat gedrag wat dat kleine groep uitvoert daar zijn we echt tegen.”
Groei
De Ahmadiyya-moslimgemeenschap gelooft dat Allah een profeet stuurt in een periode van chaos en geweld. Allah stuurt dan juist iemand om de mensen iets meer innerlijke vrede te brengen. Volgens mevrouw Joemmanbaks heeft de groei in de gemeenschap daar ook mee te maken. “Ik denk dat veel mensen daar in deze tijden ook veel naar op zoek zijn. Zelfs in
Nederland zijn er soms mensen die dromen krijgen over ons geloof terwijl zij helemaal niet weten wie wij zijn. En dan door een samenloop van omstandigheden vinden ze onze gemeenschap.” Volgens de persvoorlichtster moet het vervolgens natuurlijk wel uit jezelf komen. Ook zegt zij dat veel mensen zich aansluiten bij de gemeenschap omdat deze beschikt over een vrede liggend karakter. “Autochtonen sluiten vaak bij ons aan omdat wij de normen en de waarde van de westerse samenleving accepteren en dat spreekt hen dan aan. Ook omdat die aansluiting dan makkelijker is”, aldus Robina Joemmanbaks.
Vervolging
Moslims van de Ahmadiyya-moslimgemeenschap worden in landen zoals Pakistan nog steeds vervolgd omdat zij worden gezien als ketters of ongelovige. Dit komt omdat mensen van de Ahmadiyya-gemeenschap de stichter van hun gemeenschap Mirza Ghulam Ahmad, ook zien als een profeet. Echter is dit volgens de veelvoorkomende islamitische stromingen spottend omdat er na Mohammed geen profeet meer is. Verder is er in 1974 in Pakistan eenwet aangenomen waarin staat dat ketters vervolgd mogen worden. Daarna zijn er veel mensen vermoord en huizen in brand gestoken. In Pakistan mogen Ahmadiyya-moslims zich op geen enkele wijze gedragen als moslims. Zo is het bijvoorbeeld verboden om je te kleden als moslims of om elkaar te groeten zoals moslims dit doen. Ook het hebben van een moskee en het in huis hebben van het heilige boek de Koran is voor Ahmadiyya-moslims in Pakistan verboden.
Swera Malik (17) zit in vwo 6 en is geboren in Nederland. Haar vader komt aan Pakistan en is nog steeds heel erg hecht aan het land. Bijna iedere zomervakantie gaat Swera met haar familie naar Pakistan. “Laatst waren we daar en mijn tante was ook vanuit Boston gekomen naar Pakistan. Toen we naar de winkel gingen droeg mijn tante een jasje van het Pakistaanse dorp Rabwah. In dit dorp wonen heel erg veel Ahmadiyya-moslims. Als je zoiets draagt dan weet iedereen dat je een Ahmadiyya-moslim bent. Mijn tante vond het gewoon mooi. Toen we een paar lappen stof wilde kopen in de winkel zei de verkoper dat hij het niet aan ons kon verkopen omdat we ongelovige zijn. Vervolgens kwamen er allemaal mensen van achterin de winkel en die gingen ons omsingelen. We hebben alles laten liggen en zijn weggegaan. Toen besefte ik mij wel dat het verkeerd had kunnen gaan.”
Goede doelen en vrouwenrechten
De ahmadiyya-moslimgemeenschap zet zich ook graag in voor goede doelen omdat dit samenhangt met hun normen en waarden. Zo zetten zij zich bijvoorbeeld in voor de goede doelen organisatie Humanity First. Mevrouw Joemmanbaks zegt hierover het volgende: “We sturen vrijwilligers naar India en naar Afrika om daar scholen en ziekenhuizen te bouwen.”
Verder kent de gemeenschap een eigen vrouwenvereniging: Ladjna Ima’illah. Deze vereniging zet zich heel erg in voor onderwijs en opvoeding. Mevrouw Joemmanbaks: “Wij proberen onder de vrouwen het analfabetisme terug te dringen zodat je ook als moeder zelf je kinderen over het geloof kan vertellen. In heel veel gebieden zie je namelijk dat mensen heel erg afhankelijk zijn van een Imam en die man kan natuurlijk van alles vertellen.”
Vervolgens worden de vrouwen aangemoedigd dit leerproces door te geven aan hun kinderen. Volgens mevrouw Joemmanbaks wordt er jammer genoeg niet overal de rechten van de vrouwen gepraktiseerd. Terwijl dit wel de bedoeling was volgens Mohammed, hij vroeg zijn vrouwen om advies en gaf later vrouwen ook politieke en sociale rechten.
Daarvoor werden er weleens meisjes levend begraven omdat ze een schande waren voor de familie. Robina Joemmanbaks: “Je was als meisje meer een bezit.” Gelukkig gaat het nu anders.